หลวงปู่มี ฐิตสาโร วัดโพนทอง อายุ 110ปี
เนื่องจากวัดโพนทองเป็นวัดที่อยู่ห่างจากชุมชนมากพอสมควรแถมอยู่ในตะเข็บชายแดน จึงไม่ค่อยมีใครรู้จักท่านมากนัก และบวกกับหลวงปู่ท่านเป็นพระที่มักน้อย พูดน้อย แต่ปฎิบัติมาก ท่านอยู่อย่างสันโดนมานานในโพนทองแห่งนี้หลาย10ปี แต่ลูกศิษลูกหาของท่าน ในอ.กาบเชิง หรือต่างจังหวัด รู้จักท่านดี บางคนก็ไปมาหาสู่เป็นประจำ บ้านเกิดของหลวงปู่มี ฐิตสาโร ท่านอยู่ที่อ.สำโรงทาบ จ.สุรินทร์ เดิมทีท่านพูดภาษาส่วย
หลวงปู่มี ในวัยเด็กท่านชอบในพุทธศาสนาอยู่แล้วท่านได้บวชสามเณรแล้วร่ำเรียน..ธรรมตรีจนจบ แล้วต่อจากนั้นท่านก็จาริกเดินธุดงไปตามตะเข็บชายแดนตามสถานณ์ที่ต่างๆเพื่อร่ำเรียนวิชาสายต่างๆกับครูบาอาจารย์ในจังหวัดสุรินทร์หลายรูปด้วยกัน พอถึงไวหนุ่มท่านก็ลาสิกขาออกมาเป็นฆราวาส อยู่ที่บ้านเกิดนานหลายปีท่านก็ยังคงร่ำเรียนวิชาอาคมต่างๆกับปู่ทวดของท่านเพื่อสืบตระกูล เคยมีลูกหลานท่านเล่าให้ฟังว่าปู่ทวดของท่านมีวิชาดีหายตัวได้ ปืนผา หน้าไหม้ต่างๆไม่ระเคืองผิวแม้แต่น้อย ถือว่าเป็นฆราวาสผู้เรืองเวทย์ท่านนึงในสมัยนั้น ปู่ของท่านรักษาศิล5ปฎิบัติเคร่งครัดมาก{{หากมีข่าวการปล้นจี่ปล้นวัวควายชาวบ้านที่ไหน}}บางทีตำรวจจนปัญญาที่จะจับตัวผู้ร้ายเพราะว่า โจรผู้ร้ายในสมัยนั้นก็มีดีเหมือนกันปืนไม่สามารถทำอะไรได้{หนักเข้าหายตัวได้อีก}ตำรวจต้องมาขอร้องให้ปู่ทวดไปกำหราบได้แทบทุกคนจนโจรผู้ร้ายในสมัยนั้นหวาดกลัวปู่ของท่านมากในสมัยนั้น พอหลวงปู่ท่านร่ำเรียนวิชาอาคมต่างๆจนแตกฉานก็ยังคงใช้ชีวิตเป็นฆราวาสเรื่อยมา จนท่านเบื่อหน่ายในทางโลกท่านจึงเลือกเข้าสู่ร่มกาสาวพัตร์มาจนถึงปัจจุบัน